Brutalizm to styl architektoniczny, który stanowił część ruchu nowoczesnego. Styl ten dąży do zerwania z tradycyjnym modelem architektonicznym, nie dbając o estetykę.
Brutalizm pojawił się w latach 50. XX wieku, a jego największym wyrazicielem jest francusko-szwajcarski architekt Le Corbusier, ze swoim słynnym projektem Unité d’Habitation. Beton brut, jak po francusku nazywa się surowy beton, to materiał wykorzystywany w tego typu konstrukcjach.
Szczyt powodzenia tego typu architektury przypadł dopiero na lata 60. i 70. ubiegłego wieku, ze względu na nowe trendy panujące w tym czasie w branży. Ale należy zauważyć, że brutalizm pojawił się również z powodu zmian społecznych i politycznych wynikających z II wojny światowej. Styl ten stał się popularny, ponieważ istniała potrzeba tworzenia funkcjonalnych i tanich konstrukcji architektonicznych, budowanych z betonu, o prostej i funkcjonalnej estetyce. Żeby to lepiej zobrazować, jednym z przykładów brutalizmu jest katowicki Spodek. Więcej informacji w linku.
Zalety i wady stylu brutalistycznego
Architektura oparta na brutalizmie charakteryzuje się łatwymi do wykonania, niewymagającymi konserwacji i tanimi budynkami. Są one jednak mało estetyczne, a materiały użyte do ich budowy źle znoszą obfite opady deszczu czy ekstremalne zmiany klimatu. Są to również budynki, które trudno wkomponować w otoczenie.
Cechy charakterystyczne brutalizmu
Architektura brutalistyczna posiada szereg cech, które czynią styl wyjątkowym. Są to:
Beton
Beton jest najbardziej charakterystyczną cechą brutalizmu. Jest on widoczny zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz budynku. Nie ma elewacji ani farby, więc są to konstrukcje o odcieniach szarości, czerni, bieli lub brązu. Można również wykorzystać metal każdego rodzaju.
Prostota
Kolejną podstawową cechą brutalizmu są proste formy. Beton i sposób jego obróbki i formowania w celu zwiększenia wytrzymałości budynków jest podstawową cechą tego stylu. Dominują linie proste i kanciaste kształty, tworząc powtarzalne budynki.
Funkcjonalność
Jak wspomnieliśmy, styl ten pojawił się po II wojnie światowej, dlatego konieczne było stworzenie praktycznych, niekonwencjonalnych budynków. Z tego powodu zdecydowana większość pomieszczeń w budynkach jest odsłonięta, podobnie jak rury, kanały wentylacyjne i okablowanie.
